Το επιβατηγό - οχηματαγωγό "Ηράκλειον" ήταν ένα πλοίο που εκτελούσε την ακτοπλοϊκή συγκοινωνία Πειραιάς - Χανιά την περίοδο 1965-1966, η κατάληξη του οποίου συνδέθηκε με μία από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες στην Ελλάδα.

Την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 1966 και ώρα 7:30 μ.μ., το “Ηράκλειον“ απέπλευσε από το λιμάνι της Σούδας με μισή ώρα καθυστέρηση, μεταφέροντας 206 επιβάτες, 70 μέλη του πληρώματος και 17 φορτηγά στον Πειραιά. Η κακοκαιρία που υπήρχε στο Κρητικό πέλαγος ανάγκασε το Λιμεναρχείο να απαγορεύσει τον απόπλου των μικρών σκαφών, αλλά τα αναμενόμενα μποφόρ στο ανοιχτό πέλαγος δε θεωρήθηκαν επικίνδυνα. Μετά τα μεσάνυχτα, ο καιρός επιδεινώθηκε με τα μποφόρ να φτάνουν τουλάχιστον τα 10. Στις δύο τα μεσάνυχτα, ένα μεγάλο φορτηγό-ψυγείο απασφαλίστηκε και χτύπησε με φόρα στην μπουκαπόρτα του επιβατικού πλοίου. Στις 02.06' ο ασυρματιστής εξέπεμψε το πρώτο αγωνιώδες SOS “Πορθμείον Ηράκλειον. Αυτήν την στιγμήν ανηρπάγη η πόρτα της δεξιάς πλευράς. Θέσις πλοίου επικίνδυνος", ενώ παράλληλα η κλίση αυξανόταν με επιταχυνόμενο ρυθμό. Το πλοίο συνέχιζε να γέρνει και να βυθίζεται και στις 02:07 σήμανε συναγερμός σε όλο το πλοίο. Οχτώ λεπτά από το πρώτο σήμα κινδύνου, ο ασύρματος του “Ηράκλειον” εξέπεμψε για τελευταία φορά: "SOS! Πορθμείον Ηράκλειον SOS, βυθιζόμεθα! Στίγμα 36.52 βόρειον και 24,8 ανατολικόν! SOS βυθιζόμεθα!" και ακολούθησε σιγή.

Εις μνήμην της τραγωδίας αυτής και των θυμάτων της, δεσπόζει στην πλατεία Τάλω στα Χανιά το επιβλητικό Μνημείο Θυμάτων Ναυαγίου του πλοίου “Ηράκλειον”. Η πλώρη του πλοίου με ένα χέρι που ξεπροβάλλει από τη θάλασσα αποτυπώνει την τραγωδία των 247 ανθρώπων που χάθηκαν στα νερά της Φαλκονέρας. Το Μνημείο κατασκευάστηκε το Σεπτέμβριο του 1990 από την γλύπτρια Αντωνία Παπατζανάκη υπό την φροντίδα του Συλλόγου θυμάτων του ναυαγίου, την Ανώνυμη Ναυτιλιακή Εταιρεία Κρήτης (ΑΝΕΚ) και τον Δήμο Χανίων.